خوارج

مانده ام که چه بگویم، حال و روزمان شده حال و روزگار خوارج، کسانی که شهره بودند به زهد و پارسایی و عبادت؛

آنها که در زمانشان هیچ کس به پایشان در عبادت نمیرسید، ولی چه شد که بر امامشان خروج کردند و او را به شهادت رساندن؛

این بود سوالی که مدتها ذهنم را درگیر کرده بود؛

مجبور شدم به گشتن در لابلای صفحات تاریخ؛

خوارج، خوارج شدند چون همراه عبادت گناه هم میکردند؛

هم عبادت میکردند و هم گناه، برای همین عبادتشان آنجا که باید دستشان را میگرفت، به کارشان نیامد؛

حال و روز ما نیز همین است دو لیتر برای حسین ع گریه میکنیم ولی سرسوزنی رحم نداریم...

به هر گناهی آلوده ایم و نماز هم میخوانیم

وای بر ما...

پناه بر خدا از روزی که بر امام خود خروج میکنیم